insanoğlu çok garip

Geçen hafta en yakın üç arkadaşımın ikisiyle beraber 24 saat geçirdim. (Kıskanan, gücenen olmasın diye üçün ikisi dedim. Joker hakkım saklı kalsın.) Hayatımdaki en huzurlu günlerden biriydi muhtemelen. O ana kadar birbirini tanımayan cem ve murat sanırım birbirlerini sevdiler. Gerçi daha sonra biri diğerine "garip", öbürü de ona "lavuk" dedi ama onlar sayılmaz.

İnsanların internet âleminde olduklarından çok farklı davranmasına anlam veremiyorum. Aslında belli bir yaşa kadar anlayabiliyorum ama ondan sonrası çok garip ve itici geliyor. Ben de 19–20 yaşındayken kimseyi umursamayan, herkesle, her şeyle dalga geçen birisi gibi davranıyordum internette. Bir gün, bana böyle davranılsa hoşuma gitmezdi deyip bıraktım. Bu kadar basit ve kolay oldu. Benim gibi, günlük hayatta bile dan dun konuşan, ağzına geleni söyleyen birisi bile (En son, işyerindeki bir kıza "yarma gibisin" dedim. Var mı ötesi?) yapabiliyorsa, bunu başarabilmek o kadar da zor olmamalı.

Dün gece, momentle momentumu birbirine karıştırdığımı acı bir şekilde fark ettim. Acı demişken, acılı whopper!